Niet weten wat doen

(moeten we niet naar een ander topic, want we zitten inmiddels niet meer in de haven, toch? Of zit ik nou fout? )

Laetitia liet zich meetrekken, en was blij dat ze even van de zee weg waren. Geen risico's meer. Ze keek naar de groep jongens, op het eerste oog zagen ze er redelijk onschuldig uit. Maar waarschijnlijk waren ze dat dus niet. 'Oh, enne...met mij gaat het ook goed,' antwoordde ze nog op Jeroens vraag. Ze kwam niet veel in dit soort dancings, als zij een avondje iets leuks ging doen, was ze hoogstwaarschijnlijk te vinden in het water. Ze glimlachte, ach, alles was toch leuk? En als het uit de hand liep, was daar altijd nog haar speciale kracht...dan kon ze iedereen weer opvrolijken. Liever wilde ze het niet gebruiken, maar als het nodig was...

Rikki glimlachte naar beide, en ze kijkt Jeroen rustig aan. "Ze zijn met meer en erg
sterk, en ze hebben al iemand neergestoken die me kwam helpen. Hij moest naar
het ziekenhuis, en ik was ontvoerd door hen. Ze wilde me misbruiken voor alles wat
je maar kunt bedenken. Ik wil niet dat er nog iemand in het ziekenhuis beland door
mij." Zei Rikki dan zacht tegen hem, en ze bestelde dan wat te drinken. "Wat willen
jullie drinken?" Vroeg ze dan maar aan beide, en ze kijkt hen rustig aan.

"Ik ken een paar tactieken"zei hij tegen haar. Hij zag een jongen heelde tijd staren naar haar. Toen keek de jongen naar hem en maakte een gebaar aan zijn nek. "Bestel maar wat en kijk vooral niet om"zei hij tegen haar. Hij liep naar de gast toe en die liep even met hem weg van zijn vrienden. Hij gaf de jongen een klap in zijn gezicht waardoor hij in zwijm viel. Hij liep weer terug naar hun en keek de jongen die op de grond lag met een grijns aan.

Rikki kijkt hem rustig aan, en ze bestelde dan maar iets voor hem. Even keek ze hem
verbaasd aan bij het horen van zijn woorden, en ze wist niet wat hij daarmee bedoelde.
"Uhm ok." Zei Rikki dan maar tegen hem, en ze kijkt even raar naar Laetitia. Natuurlijk
vroeg ze zich af wat hij van plan was, en ze liet het dan maar gewoon links liggen. Dan
zag ze dat hij terug kwam, en ze keek even verbaasd naar die jongen dat daar neerlag.
Het was de jongen die Zane had neergestoken, en ze was wel blij dat hij daar lag ookal
was het op een vreemde manier.

Hij keek even naar de gast en grijnsde. "Hij was je aan het aanstaren en trok zijn mes en wou naar jou lopen"zei hij tegen haar. Hij keek naar de andere jongens die toen naar buiten liepen en hun vriende meetrokken. "Nu gaan ze achter mij aan komen"zei hij tegen haar. Dt gebeurde altijd.

Rikki kijkt hem aan en luisterde naar hem, dan gaf ze hem zijn drinken. "Uhm dankje
hij was dus degene die Zane had neergestoken." Zei Rikki dan tegen hem, en ze keek
hem kalm aan in de ogen. Ookal was dit maar voor kort, en ze merkte dat het groepje
wegging. Natuurlijk wist ze dat ze zouden terugkomen, en dan zal zij wel er eens een
stokje voor steken.

"Dan ligt hij nu in zwijm en,Zane is die ok"vroeg hij aan haar. Beter achter mij dan achter haar dacht hij. Hij keek naar de dj en de muziek draaide niet echt op veel maar ja. Hij dronk wat en keek Rikki aan. Even dacht hij aan iets maar schudden daarna zijn hoofd.

"Het gaat beter met hem, maar ik ben al blij dat hij niet in een coma is beland." Zei
Rikki dan zachtjes tegen hem, en ze stapte dan even naar de dj om een slow te laten
afspelen. Want ze had af en toe gemerkt dat er enkele mensen liever ook eens een
slow wilde dansen. Ze glimlacht dan ook heel even, en ze nam dan een slokje van
haar drinken. Ze merkte ook dat hij even met zijn hoofd schudde, en ze keek kort
verbaasd naar hem.

Hij keek naar de koppels en draaide zich maar gauw weer om. Hij moest denken aan toen hij 15 was. Toen had hij een vriendin en de laatste dag van haar leven hadden ze hier op gedanst dit lied. En de dag erna werd ze dood terug gevonden in de straat waar hij woonde. Hij dacht altijd dat het zijn fout geweest was.

Rikki kijkt hem even aan, en ze merkt dan dat er een gast naar haar kwam. Ze keek
even raar naar die gast, totdat hij zijn hand naar deed. Ze twijfelde heel even, en dan
hoorde ze zijn woorden 'Wilt u deze dans met me?' Had de jongen gevraagd, en ze
werd plots knalrood. Even wist ze niets te zeggen, en ze nam een grote slok van haar
drinken.

Hij draaide zich om naar de gast. Hij keek maar even naar de grond. Hij zou een oogje in het zeil houden als het moest. Hij had door dat er enkele meisjes naar hem staarde maar dat deerde hem niet. Hij keek naar Rikki en wachte af wat ze zou gaan doen.

Rikki wist echter niet wat ze moest doen, en ze nam dan maar met tegenzin zijn hand.
"Ok dan maar 1 dans, en dan laat je me met rust." Zei Rikki met een ernstige blik in
de ogen, en ze begon de jongen met haar een slow te dansen. Natuurlijk had deze zijn
hand op haar achterwerk gezet, en ze legde deze steeds weer op haar rug. Rustig
dansten ze verder, en ze liet hem dan weer gewoon los. Ze liep naar Jeroen toe, en ze
zucht dan ook heel erg diep. Ze nam weer een slokje van haar drinken, en ze kijkt
wat in het rond.

Hij keek haar aan en grijnsde even. Maar die grijns verdween weer in een gezicht van pijn en verdriet. Hij dronk nog wat en keek wat rond. Hij liep naar de deur en ging daar staan. Ergens hoopte hij dat ze hem volgde om dan met hem te praten. Hij keek even in het glas van de deur en zag zichzelf daar in.



(kmoet weg)

Rikki merkte dat hij naar de deur ging, en ze wist even niet wat doen. Dan volgde ze
hem maar gewoon, en ze vroeg zich af wat er aan de hand was. Even zag ze dat die
jongen van die rare gebaren deed, en ze negeerde deze gewoon compleet. Ze nam
Jeroen zijn hand vast, en ze liep met hem naar buiten. "Is er soms iets Jeroen? Je bent
zo afwezig?" Vroeg ze dan terwijl ze hem voorzichtig meetrok naar een rustig plekje,
en als ze deze gevonden had dan hield ze halt.

Hij zuchte even en keek haar aan. "2 jaar geleden is mijn lief hier doodgestoken. Onze laatste dans was op het lied wat je juist hoorde."zei hij tegen haar. Hij keek naar de grond en moest op zijn tanden bijten om niet te huilen ofzo. Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek haar even aan.

Laetitia vond het niet zo'n geweldige tent, maarja, misschien kwam dat omdat ze nog jonger was. Ze kreeg het hier warm, en verlangde meer dan ooit naar de zee. Het verkoelende water induiken. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd en liep naar de bar. Daar stond een nogal louche vent met tattoo's en piercings op de vreemdste plekken, en Laetitia gruwelde bij het idee dat hij de glazen schoonmaakte. Hij had een sigaret in zijn mond, wenkbrauwen die aan elkaar gegroeid waren en een tattoo van een schip op de linkerkant van zijn gezicht. Ze glimlachte even twijfelachtig, en kreeg een tandeloze grijns terug. 'Ey, matie! Wat kanik fooru doen?' riep hij, en Laetitia's blik verstarde. Dit was een visser, zonder twijfel, en als ze ergens een hekel aan had dan waren het wel vissers. Ze kon er gewoon niet tegen als ze mensen zag vissen of een vis zag opeten. Het was alsof ze een deel van háár opaten. 'Uhm...één cola graag,' zei ze, en ze probeerde te lachen. Ze keek achterom, om te zien waar Jeroen en Rikki waren, maar ze zag hen niet. Ze dacht aan het voorval van net, toen Jeroen één van de jongens die Rikki tartten had neergeslagen. Agressief ventje dus. Laetitia liet haar 'geheiligde naam'-theorie maar varen. Wat zou Rikki voor betekenis hebben? Ze wist het niet. 'Ey, meissie, je cola! 2 euro graag,' zei de barman, en Laetitia schrok op uit haar gedachten. Ze lachte vriendelijk en betaalde de 2 euro voor het glaasje cola, om daarna eens goed te bestuderen of er niets vreemds in de cola dreef. Toen ze tot de veronderstelling was gekomen dat het gewoon cola was, dronk ze het glas met één teug leeg. Ze had vreselijke dorst. Maar waar waren Jeroen en Rikki?

"Ow dat wis ik niet, het spijt me erg." Zei Rikki dan verontschuldigend, en ze kijkt hem
dan vriendelijk aan. Ze dacht heel even kort na, en dan kijkt ze hem weer rustig aan.
"Je kan gerust huilen hoor, aangezien het nogal moeilijk is om iemand te vergeten."
Zei Rikki dan geruststellend, en ook erg troostend tegen hem.

"Je kon het niet weten. En huilen doe ik niet meer"zei hij tegen haar. Hij deed zijn haar uit zijn ogen en keek haar even aan. Hij zuchte even en keek op. De maanstralen valde op zijn hoofd. Hij deed zijn pet af en daardoor zag je zijn zwarte bos haar.

Rikki keek hem even aan, en ze zweeg gewoon voor de rest. Dan kijkt ze naar de
maan, en ze glimlacht heel even. "Het spijt me." Zei Rikki dan zachtjes, en ze kijkt
niet veel later in het rond. Even dacht ze dat ze stemmen had gehoord, maar dat
kon ook haar verbeelding gewoon zijn.

Maar het was niet haar verbeelding want hij hoorde het ook. Opeens kwamen er twee jongens en twee meisjes tevoorschijn. Een van de jongens herkende Jeroen. Het was niet echt een vriend van hem. De jongen begon Jeroen op zijn hoofd te tiste. Jeroen stond op en keek hem kwaad aan. Hij nam de jongen bij de keel en hiel hem omhoog tegen een muur. De meisjes probeerde Jeroen uit alle macht te stoppen maar lukte niet dus liepen ze weg. De andere jongen liep naar Jeroen en duwde hem weg. Hij liet de kongen los en ze liepen geschrokken weg.

Rikki wist even niet wat doen als er plots twee jongens en meisjes tevoorschijn
kwamen, waarna ze dan even naar Jeroen keek. Ze volgde hun actie, en zijzelf
bleef gewoon staan. Nouja ze ging niets doen want ze had gemerkt dat ze het op
Jeroen gemunt hadden. Na een tijdje liep het 4tal weer weg, en ze keek deze
verbaasd na. Hoewel ze niets zou vragen aan Jeroen, en toch blijft ze heel even
verbaasd kijken naar dat 4tal.

Hij keek even naar Rikki en zette zich neer. Hij keek hun na en zuchte even. Als ze er naar zou vragen zou hij wel antwoorden. Anders zag ze hem toch niet meer echt als ja als wat zag ze hem. Hij keek even naar zijn vuist waar een van de jongens iets hadden ingestopt. Hij opende het papiertje en smeet het meteen weer weg. Ouders vermoord met een gezichtje achter. Hij zuchte ze hadden zijn ouders vermoord.

Matt kwam met zijn cap op de bar in en stapte op zijn dode gemakken naar de bar toe. Intussen keek hij even rond naar het volkje dat er aanwezig was en van sommige gedaantjes gruwelde hij bijna. Hij zag een meisje eenzaam en alleen bij de bar zitten en dat verbaasde hem. Maar hij dacht er niet verder bij na en nam plaats op een barkruk dichtbij haar en deed teken naar de barman om een biertje te bestellen. Hij deed zijn cap af, waardoor zijn donkerbruine haren meteen weer voor zijn gezicht vielen. Hij streek een stuk weg van voor zijn ogen en keek opnieuw eventjes rond. De barman schoof het biertje naar Matt toe en Matt gooide hem een muntstuk toe waarna hij een slok nam en daarna verveeld zijn glas een beetje heen en weer schoof over de bar.

Laetitia keek even op toen er een jongen bij haar kwam zitten, en vroeg zich nogmaals af waar Jeroen en Rikki naartoe waren. Ze waren zomaar ineens weg, en nu zat ze hier bij de bar, niet wetend wat ze moest doen. Ze zou weg kunnen gaan, maar misschien zouden Jeroen en Rikki dan naar haar op zoek gaan. Al betwijfelde ze of ze dat zouden doen. Gelukkig wist Jeroen nog niet dat zij óók een meermin was, en Rikki ook niet, dus het beste was om dit alles verborgen te houden. Het was bijna alsof Rikki expres haar identiteit liet zien aan iedereen die haar wel aardig leek. Nee nee, dat was niets voor Laetitia. Laetitia beschouwde zichzelf als verstandiger dan Rikki, ookal was ze jonger. Verveeld keek ze hoe de jongen zijn glas heen en weer schoof, en ze zuchtte. Waarom was ze hier ookalweer?

Vanuit zijn ooghoeken merkte Matt dat het meisje al even verveeld leek als hijzelf en doordat hij er zelf bijna geïrriteerd door raakt, hield hij zijn glas stil. Hij staarde er enkele seconden naar en nam toen nog een slok. Wetend dat die verveling niet snel over zou gaan, koos hij ervoor gewoon even sociaal te doen. Hij draaide zijn hoofd richting het meisje en keek haar aan met zijn donkere ogen. "Wat doet een meisje als jij hier helemaal alleen?" vroeg hij nieuwsgierig maar een vriendelijk glimlachje probeerde haar gerust te stellen dat Matt niks kwaads in de zin had. Ze zag er alleen een stuk jonger uit dan hijzelf, dus verbaasde het hem wel dat ze hier zo alleen was. Tenslotte leek hem dit niet de gezelligste plaats.