Suikerspin

Met een enorme kick kwam Kuro uit de achtbaan gelopen. Wauw, wat was dat leuk! Hij keek nog eens achterom naar de karretjes, waar nu een paar nieuwe mensen instapten. Een paar waren zenuwachtig, anderen deden stoer tegenover hun vrienden. Hij liet naar de uitgang van de achtbaan, en keek om zich heen naar de andere attracties. Wat zou hij nu doen? Naar de waterglijbaan, of toch eerst iets eten? Hij besloot het laatste te doen. Hij had toevallig nog twee kortingsbonnen voor een suikerspin, en dit was het goede moment om die uit te geven.
Hij liep een eindje, en kwam uiteindelijk aan bij een roze tentje. Hij bestelde een grote roze suikerspin en betaalde. Hij pakte een stuk van de pluizige berg suiker en stopte het in zijn mond. Hmm, heerlijk. Hij nam nog een stuk, en probeerde niet al te plakkerig rond zijn mond te worden.
Hij liep naar een bankje om het daar op te eten. Hij zag dat er al iemand zat, maar dat maakte hem niks uit. Hij liep niet weg voor vreemden. Hij ging zitten, nam nog een hap en keek naar de persoon die naast hem zag. ‘Hee,’ zei hij vriendelijk.

Rikki was naar het pretpark gegaan met enkele vriendinnen, en ze waren even wat
gaan doen met water. Iets wat zijzelf niet zou doen, en ze liep dan rustig wat rond
totdat ze een bankje zag staan. Even keek ze nog eens in het rond, en dan ging ze
daar gewoon rustig zitten. Ze was in gedachten verzonken, en ze dacht aan alles
wat er de laatste tijden was gebeurd. Ze had al veel meegemaakt, en dat maakte
haar soms moe. Ook was ze een meermin, en enkel Jeroen + Laetitia + Zane en
Lewis wisten ervan. Even zucht ze heel diep, en ze merkt dan plots een jongen
naast zich. Verbaasd kijkt ze hem even aan, maar ze herstelde zich alweer heel
snel. "Hallo." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze kijkt hem kalm aan. "Ik ben
Rikki en jij?" Vroeg ze dan rustig nadat ze zichzelf had voorgesteld.

Kuro glimlachte naar het blonde meisje naast hem. 'Ik ben Kuro,' stelde hij zichzelf voor en nam nog een hap van zijn suikerspin, die ondertussen al voor de helft op was. Hij keek om zich heen, maar niemand leek aandacht te hebben voor het meisje. 'Ben je hier alleen?' vroeg hij daarom maar. Hij was hier wel alleen. Tenminste, hij wilde niet met zijn ouders en kleinere broertje rondlopen. Hij had geld gekregen voor eten en drinken, zodat hij zijn eigen gang kon gaan.

"Aangenaam Kuro." Zei Rikki dan vriendelijk tegen hem, en ze vroeg zich eigenlijk af
waar haar vriendinnen op dit moment waren. Nouja ze zou wel alleen naar huis gaan,
maar eerst wilde ze sowieso nog naar Mako-eiland. Dan luistert ze naar zijn vraag, en
ze glimlacht heel even kort. "Nee met vriendinnen, maar ik ga straks toch naar huis om
nog wat dingen te regelen." Zei ze dan vriendelijk, en ze kijkt hem rustig aan.